کجایید ای روزهای روشن استراحت من ؟

یک دنیا حرف برای گفتن دارم که نمی دونم کدومشون به درد گفتن می خوره ...

از روال کارم براتون بگم که بعد از تمام تحقیق ها و پرس و جوهایی که خیلی هاش به لطف دوستان مهربونم شمیم عزیز و خانم ملکی نازنین اتفاق افتاد من تصمیم قاطع داشتم که استعفا بدم و مقدمات کار هم آماده کرده بودم و فقط نامه ام رو نزده بودم ، که می دونستم با درخواست استعفا خیلی سریع موافقت میشه و گیر و گرفتاری نداره ، دقیقا همون روزی که می خواستم نامه ی استعفام روبزنم یه خدا خیر داده ای از همکارها رفت با مدیریت بحث و جدل که شما باید یه کاری برای این خانم بکنید و در اوج ناباوری شرکت قبول کرد که دلاک بیاد شش ماه مرخصی بدون حقوق بگیره ، ما ایشون رو از لیست بیمه تامین اجتماعی خارج نمی کنیم ( بشرطی که 30 % حق بیمه اش رو کامل پرداخت کنه ) ، بیمه تکمیلی اش رو هم باز با این شرط که سهم شرکت و سهم خودش رو پرداخت کنه ادامه میدیم و بعد از شش ماه هم بره مرخصی زایمان و ... خلاصه اینکه من اون روز تا شب فکم آویزون بود و تاب می خورد که اونوقت چی شد یه هوو ؟ این پدیده ی نادر در تاریخ فعالیت شرکت ما بی سابقه بوده !!!

اما به هر حال الهی صد هزار بار شکر خیال من از بابت بیمه میمه راحت شد فقط موجل اینجاست که روال اداری گرفتن مرخصی بدون حقوق یه کم طولانیه . هی مدیرهای قسمت های مختلف باید با هم مذاکره کنن و امضا کنن و از این مسخره بازی ها . به هر حال امیدوارم که خونه نشین شدن من قبل از ماه رمضون به سرانجام برسه  ان شاء الله تعالی . 

به طور کلی اصلا ویار ندارم فقط می خوابیدم که اون هم به حول و قوه ی الهی و به مدد کمردردهای جانکاه دیگه از خواب هم محروم شدیم . کلا تغییرات ماه های اول و دومم از بین رفتن و یه سری تغییرات جدید ایجاد شدن . از اهم این تغییرات بدخلقی ، بی حوصلگی ، کلافگی ، بهانه گیری ، گریه ئو شدگی و خلاصه تبدیل شدن به موجودی غیر قابل تحمل می باشد . ( کسی تجربه ی این مدلی اش رو داشته ؟ ) 

بیشترین چیزی که اذیتم می کنه گرما است . ینی تا وقتی جام خنکه بارداری برام دلچسب و فانه اما امان از وقتی که فقط 5 دقیقه جایی باشم که گرمه اون وقته که یه پلنگ زخمی در روحم حلول می کنه .

یک دنیا کار برای انجام دادن دارم ولی این بلاتکلیفی کار نمیذاره برنامه ریزی کنم . 

یک خط سیر مشخص و روشن برای مطالعه در نظر دارم که بدلیل هجوم خواب و انباشته شدن کارهای عقب افتاده ی نظافت خونه خیلی کند داره پیش میره و حرصم میده .

تا حس می کنم اوضاع جسمی ام روبراهه و دیگه شروع کنم به ورزش ، یه هوو یه زنگ خطر به صدا در میاد و همه فریاد می زنن استراحت مطلق ! 

راستی برای پیشنهاد اسم پسر ایرانی اصیل و نه چندان قلمبه سلمبه بشتابید ! بعد هم نیایید بگید چرا پسر ؟ از کجا می دونی پسره ؟ چون اسم دخترمون از خیلی سال پیش انتخاب شده ، کلی هم همه دوسش دارن . فعلا هم لو نمیدم که چیه . خودم هم می دونم که لوسم !!!

ایشاالا جنسیتش که قطعی شد اعلام می کنم . 

قندون الان این شکلیه . من که از تماشا کردنش سیر نمیشم . هر لحظه به این معجزه ی  عظیم آفرینش ، به نحوه ی تکامل روز به روزش ، به خلقت بی عیب و نقصش فکر می کنم  و  از عظمت خالقش متحیر می مونم . 

کلی کامنت تایید نشده دارم . شرمنده ی همه تونم به مرور جواب میدم . 

همچنان به دعاهاتون محتاجیم ...