بهشت چقدر میارزه ؟

دیشب ، در یک شب آروم زمستونی که من خودم رو زود رسونده بودم خونه تا فرصت بیشتری برای استراحت و ریلکس کردن داشته باشم و تا زمان رسیدن آقای خواستگار سعی کرده بودم بدنم رو به یه جرعه آرامش دعوت کنم و یه شام چیکان پیکان هم تدارک دیده بودم و به خودم هم حسابی رسیده بودم  و بعد از خوردن شام با آقای خواستگار خرد و خاکشیر از خستگی در حال جرزنی بودم که امشب نوبت منه که نیم ساعت ماساژ بگیرم و خودت رو آماده کن و ادا اطفار در نیار و ... که تلفن زنگ خورد .

دلاک بیا حالم بده !

مامانم بود . دو هفته ای میشه که سردردهای بدی داره  همراه با فشار خون خیلی بالا . 

من و آقای خواستگار سریع پوشیدیم و راه افتادیم . 

بخش اورژانس بیمارستان ، دکتر و پرستارها فشار و نوار قلب و وضعیت مامان رو چک می کنن ، آقای خواستگار می دوئه اینور،  می دونه اونور ، مدل دویدن و بال بال زدنش وقتی دلشوره داره فرق می کنه ، من یه گوشه وایستادم و تماشا می کنم . دختر جوونی مامانش خونریزی مغزی کرده و داره های های گریه می کنه . شونه هاش رو می مالم ، میگم چیزی نیست که ! مامانت حالا خیلی جوونه زود خوب میشه ، بر می گرده خونه .

دکتر میره ، آقای خواستگار میاد . پرستارها میرن ، آقای خواستگار پتو می کشه روی مامان ، پرستار آمپول رو توی آنژیوکت خالی می کنه ، آقای خواستگار پای مامان رو ماساژ می ده ، نمونه ی خون رو میدن دست من میگن راهروی بغل آسانسور رو برو تا انتها ... کارگر بخش با ویلچر میاد که مامان رو ببرن برای سی تی اسکن مغز . آقای خواستگار دنبالشون و من دنبال اونها . میریم زیرزمین ، مسوول قسمت میاد چراغ ها رو روشن می کنه ، دستگاه ها رو روشن می کنه . من رو صدا می کنه خانم شما بیا آماده اش کن . خانم شما بیرون منتظر باش . آقا شما بیا بلندش کن . آقای خواستگار ویلچر رو هل میده و یه پاکت رو پای مامانه . بر می گردیم اورژانس ، دکتر اورژانس دستور بستری میده . مامان خونریزی مغزی کرده ... از  ICU  یه بیمارستان دیگه پذیرش می گیرن و  با آمبولانس مامان رو می رسونیم . 

ساعت 2:30 صبح شده . از در بخش که دارم میام بیرون بر می گردم به طرفش ، دو تا دستهاش  رو می بره طرف گوشش ! این ینی برو خونه زود بخواب فردا باید بری سرکار . ته راهرو آقای خواستگار روی صندلی نشسته ، یه کیسه ی سیاه بزرگ دستشه . 

بخاری ماشین رو زیاد می کنه ، یکی دو تا چارراه رو که رد می کنیم میگه گرم شدی ؟ میگم گرمم ولی کمرم داغونه . میگه دلاک مامان تومور داره ! 

خدای آفریدگار زن ، حتما همون موقع که به زن قابلیت و لیاقت مادر شدن و زادن بخشیدی ، خودت بهتر می دونستی که چه بار سنگینی از درد رو دوشش داری میذاری ، حتما خودت بهتر می دونستی که طاقت میاره ، حتما خودت بهتر می دونستی که درد می کشه و باز هم شکر می کنه به درگاهت . خدای همه ی مادرهای فداکار ، مادرهای پاکدامن ، مادرهای صبور ، مادرهای عاشق ، خدای قلب های آرزومند مادرهای دنیا ، مخاطب مناجات شبانه ی همه ی مادران دنیا ، خدای عاشق های بی ادعا ، خدای قلب های مالامال از دلشوره های همیشگی ، مراقبت های مادام العمر ، خدای  آفریننده ی عشق های فناناپذیر ، خدای صورت های پر چین و چروک ، خدای دستهای لرزان ، خدای پاهای خسته ، خدای  دردهای جورواجور ، خدای  دعاهای مقدس مادران ، خدای سجاده ها و دست های رو به آسمان مادران ، خدایا تو رو به جایگاه مادر قسم میدم ، مامان من خیلی ترسوئه ، مامان من رو بیشتر از این با وحشت از دست دادن سلامتی اش زجرکش نکن .