برکه نبودم که خزه ببندم ، چشمه بودم جوشیدم

اومدم که اولین شکست کاریم رو جشن بگیرم !

هرگز آدم موفقی ندیده ام که در اولین قدم شکست نخورده باشه ، برای من این شکست به معنی اینه که شجاعت و شهامت اقدام برای تحول در زندگیم رو داشتم ، به این معنیه که جسارت دورخیز کردن و پرش رو داشتم و از این بابت به خودم افتخار می کنم . صد البته که از دلاک جز این انتظاری نیست . دلاک هرگز و هرگز آدم راکد موندن نبوده و نیست و نخواهد بود . پرش بعدی رو با قدرت بیشتری انجام خواهد داد .

واقعیت اینه که یه سری از مانتوها رو مدلش رو طراحی کردم ، با کلی زحمت پارچه ها رو انتخاب کردم از نظر رنگ و جنس و طرح با هم انتخاب کردم و سفارش دادم به خیاط ، اما دیروز که تحویل گرفتم مطلقا چیزی که شایسته ی ارائه به عزیزانم باشه نبودن ! من هم عادت ندارم کار متوسط انجام بدم ، بخصوص برای معرفی برندی که این همه براش زحمت کشیدم . بنابراین بدون هیچ مقاومتی و با روی باز اولین شکست رو پذیرفتم ... از مزون اومدم بیرون و هنوز به سر خیابون نرسیده ، روشم رو تغییر دادم و با خیاط ماهرتری که با هزینه ی بالاتر سفارش می گرفت تماس گرفتم و باهاش قرار گذاشتم . 7 صبح از خونه بیرون زده بودم و 10:30 شب در حالیکه کف پام از شدت درد نابود بود به خونه برگشتم ، دهنم از شدت گرسنگی مزه زهر مار میداد ... 

اما شاد و سرحال بودم . یکی از نازنین ترین دخترهایی که می شناسم عکس  مبلمان جدیدش رو برام فرستاده بود و با دیدن خونه و زندگیش چنان قندی تو دلم آب شده بود که نگو و نپرس . آخر شب هم آقای خواستگار بهم مژده داد که پنج شنبه اش رو برای ولگردی دونفره ی درون شهری خالی گذاشته ! 

در کنار همه ی اینها دیروز با تموم شدن قرارداد مستاجر قبلی ، خونه خودم رو گذاشتیم برای اجاره . در حالیکه من اصلا انتظارش رو نداشتم اما تو همین مدت قیمت ها افزایش محسوسی داشته که همش از نظر لطف و عنایت خدا به زندگی ماست .