خانه دارگونه

اولین مهمونی مون با حضور مامان ها برگزار شد . نیازی به گفتن نیست که این دونفر چقدر حالشون خوب بود ... چون می دونستن که ما چقدر خسته ایم نه اونها انتظار یه پذیرایی پرفکت داشتن و نه من زیادی به خودم سخت گرفتم . سر راه که می رفتم خونه گوشت خریدم و یه مقدارش رو خرد کردم و قیمه پختم . بقیه اش رو هم وقتی مامانم اومد گذاشتم جلوش گفتم بیا اینا رو خرد کن ببینم چقدر خونه داری بلدی ! 

مامانم بعد از شام رفت چون سختش بود بمونه ، ولی مادر موند ، آخر شب بهش گفتم اگه شما فردا اینجا بمونید منم زنگ می زنم مرخصی می گیرم ، هم استراحت می کنم هم اینکه با هم میریم بیرون می گردیم و خرید می کنیم . خلاصه یه ذره برنامه ریزی کردیم و قرار شد مادر بمونه . من هم قبل از خواب یه آرام بخش خوردم که مرخصی فردام با صبح خروسخوان از خواب بیدار شدنم حروم نشه . شب هم برای مادر رختخواب عروس طور انداختیم و شکر خدا راحت تا 9 صبح خوابید . 

دیگه صبح پا شدیم صبحانه خوردیم . اولین بار بود که من تو خونه خودمون صبحانه می خوردم هاهاها چه آرامشی داشتم وقتی قرار بود سرکار نیام و از روزم لذت ببرم . بعد از صبحانه با مادر زدیم بیرون ، رفتیم پلاسکو یک دنیا وسایل پلاستیکی خونه از سبد و لگن و خرده ریز خونه هر دومون خریدیم و خوششششحال رفتیم شهروند ، باز هر دو مون مرغ و کسری های خوراکی خونه خریدیم و برگشتیم خونه ، باقی غذای شب قبل رو گرم کردیم و خوردیم و شیرجه زدیم تو تخت . من که تحت تاثیر قرص دیشب چنان عمیق خوابیدم که وقتی پا شدم دیدم مادر بی سر و صدا ظرف های ناهار  رو شسته ، چای دم کرده ، شیرینی چیده منتظر بیدار شدنه عروس خجالت زده نشسته تا بیدار بشه . تازه بساط شام شب رو هم روبراه کرده بود . منم بعد از اینکه منگی این همه خوابیدن از سرم پرید پا شدم یه کتلت اساسی با کلی مخلفات آماده کردم و آقای خواستگار هم اومد و شام خوردیم و من جستم زیر دوش ، دوشم رو گرفتم وسایلمون رو جمع و جور کردیم و چون مادر قول گرفته بود که شب بریم خونه اش بمونیم که بتونه به کراهاش برسه برای فردا که مهمون داره . خلاصه جمع کردیم و تا ما حاضر بشیم آقای خواستگار به طور کاملا خودکار کف آشپزخونه رو تی کشید !!! و خلاصه رفتیم خونه ی مادر شب خوابیدیم . 

پنج شنبه صبح من بعد از خوردن صبحانه ، از خونه زدم بیرون برای رسیدن به خودم ( تکبیر !!!) رفتم تجریش رنگ مو خریدم ، لوازم آرایش خریدم ، یه کم گشتم و بعد رفتم آرایشگاه ، موهام رو کوتاه کردم ، رنگ موهام رو عوض کردم و باز برگشتم تجریش یه سری دیگه خرید کردم و رفتم خونه ی مادر . عذرخواهی کردم از مهمون ها که من فقط پنج شنبه رو برای خودم دارم . همه هم کلی تشویق که به به موهات چقدر خوشگل شد و ... دیگه دورهم بودیم و گفتیم و خندیدیم .

جمعه هم سراسر به استراحت و چرت زدن و ولو شدن گذشت و خونه ی مادر موندیم .

از مادر قول گرفته بودم که خاطرات زندگیش رو بنویسه ، اما هی پشت گوش می انداخت ، دیروز گیرش انداختم که چرا این همه خاطره و تجربه رو نمی نویسید ؟ گفت آخه حوصله اش رو ندارم ، انگشتم درد می گیره و ... گفتم باشه من الان درستش می کنم . یه نرم افزار ضبط صدا روی گوشی اش دانلود کردم و طرز کارش رو مکتوب بهش یاد دادم و چند بار هم تنهاش گذاشتم که امتحان کنه و هی اشتباه کنه و ... تا یاد بگیره .

وقتی خوب یاد گرفت ، این طور شروع کرد که : به نام عشق ... دلاک از من خواسته که داستان زندگیم رو تعریف کنم و من ازش ممنونم که منو به این کار تشویق کرد ...

شب هم با یه شوقی رفت که بخوابه به این امید که از امروز شروع کنه به تعریف خاطراتش ...

امروز صبح هم اومدم سرکار و مشغول برنامه ریزی فشرده برای تدارکات تولد آقای خواستگارم . اگر کسالت پدرم برطرف بشه مهمون هامون فقط مامان و بابای من و مادر خواهند بود . در غیر اینصورت یه تولدبازی دونفره خواهیم داشت . غذا از بیرون می گیرم و جز برای سالاد و دسر خودم رو به زحمت دیگه ای نمی اندازم در عوض همون زمان کوتاهم رو به آرایش و شیک سازی خودم صرف می کنم . 

امشب تولد مامانمه و کادو براش یه فریم عینک طبی گرفتم . میخوام فشنگی برم خریدهای روز تولد آقای خواستگار رو انجام بدم و اگه برسم طلسم کشوهام رو بشکنم و بعد هم بریم خونه مامانم تولد بازی !

دوستی با دلاک : از همین اولین حقوقی که دریافتش با شروع زندگی مشترکمون زیر یه سقف مصادف شده ، به خودم قول دادم یه حساب هایی ، یه هزینه هایی که تا حالا به نظرم اولویت چندم بود رو تو لیست اولویت هام به رده های اول تا سوم جدول ارتقا بدم و این شیوه رو در هر شرایطی ادامه بدم .