دادگاه لاهه در خلوت شبانه

یک شب  که نمی دانم چند شب پیش بود ، پیرمردی با صدای کلفت با پتک روی میز دادگاه کوبید ، نام مرا صدا کرد و حکم اشد مجازات برایم صادر کرد . پیرمرد از درون خودم فریاد می زد :

خانه و زندگی ات صد در صد مرتب و منظم نیست ... نچ نچ نچ 

هنوز کارهای نصفه نیمه داری ... نچ نچ نچ 

یک کارتن کتاب باز نشده ، یک مشت سی دی و نوار کاست گوشه ی اتاق خواب ... سررسیدهای هزار سال پیش که دلت نمیاد بیرون بندازی شون ... جزوه های قدیمی و بلاتکلیف ...نچ نچ نچ 

وسایل خونه لازم و خریداری نشده  ...نچ نچ نچ 

پارچه هایی که چهار ماهه برش خورده و چپونده شده تو کیسه پلاستیک و شوت شده ته کمد ...نچ نچ نچ 

لحافی که قراره دوخته بشه ...نچ نچ نچ

فریزری که از هرگونه سبزیجات بری گشته ...نچ نچ نچ

روابطی که هنوز به سامان و قوام موردنظر نرسیده اند ...نچ نچ نچ

مهمونی هایی که مرتب تذکاریه از اطراف و اکناف بابتشون صادر میشه ...نچ نچ نچ

پیرمرد صداش رو انداخته بود سرش و فریاد می کشید ، با لحنی قاطع من رو سرزنش می کرد ، صداش نکره اش تو خونه پیچیده بود ، خونه هم در سکوت ، هر کلمه اش بارها و بارها پژواک پیدا می کرد ...

تا اینکه سرش جیغ کشیدم خفه شو ! تو چه می دونی تو همین سه ماه من چه کارهای بزرگی برای زندگیم کرده ام ؟

هر گوشه ی این خونه رو که نگاه کنی می بینی چقدر براش زحمت کشیدم ، این پرده رو نگاه کن ! می دونی تمام شهر رو زیر پا گذاشتم تا پرده ی سبز پیدا کنم ؟ این کاناپه رو نگاه کن . می دونی چقدر برای اینکه این شکلی دربیاد با فروشنده چک و چونه زدم ؟ این مبل ها رو ببین . می دونی پارچه ای که فروشنده می خواست برای این مبل ها استفاده کنه چه چیز بنجلی بود ؟ می دونی چقدر هنر میخواد که بیای بری بگردی با مناسب ترین قیمت ، یه پارچه ای بخری که وقتی ساخته شد ، فروشنده هزار تا عکس ازش بگیره  بذاره تو نمونه کارهاش  ؟ یه نگاه به تک تک وسایل این خونه بنداز ببین تو عمرت همچین هارمونی و سلیقه ای دیده بودی ؟  همین قالیچه رو ببین ، یه روز که رفته بودم دکتر با نهایت درایت گفتم حالا که تا هفت تیر اومده ام بذار یه کار نیمه تموم رو هم انجام بدم و همون شب یه قسمت از خونه به سامون رسید . این یخچال ، این گاز ، این وسایل قدیمی می دونی چقدر عرضه میخواد که طوری تمیز و مرتبشون کنی که کنار وسایل نو چیده بشن و کهنگی شون اصلا به چشم نیاد . می دونی چقدر فکر ، چقدر جربزه و وجود به خرج دادم تا این خونه اینی بشه که الان داری می بینی . بدون کمک مالی یا غیرمالی دیگران چنان زندگی ای ساختم که با وجود مستعمل بودن خیلی چیزها اما آنقدر عشق و شوق و سلیقه به هر گوشه ی این زندگی پاشیدم که هر کس از در وارد میشه از آرامش این چاردیواری لذت می بره . پس خفه شو و گورت رو از مغز من گم کن ! 

وقتی قابلیت های منحصربفردم رو برای خودم  یادآوری کردم ، و یکی یکی به یاد خودم آوردم که چه کارهای خارق العاده ای از من ساخته است آروم آروم پیرمرده دمش رو گذاشت رو کولش و زد به چاک . 

خیلی وقت ها ما خودمون رو نمی بینیم ، آنقدر که سالها با خودمون معاشرت کردیم که ویژگی های مثبت بارزمون رو دیگه نمی بینیم . اگر بشینیم یه لیست از خوبی هامون ، خصلت های مثبتمون ، عادتهای مفیدمون بنویسیم از خودمون خجالت می کشیم که اینقدر راحت خودمون رو دست کم می گیریم ، مرتب خودمون رو سرزنش می کنیم ، دایما خودمون رو محکوم می کنیم .

چند وقت پیش اشاره ای کردم به اینکه تصمیم دارم بخشی از درآمد ماهانه ام روسرمایه گذاری کنم برای جسم و روانم . من اعتراف می کنم که نیاز دارم روی تفکرات و عادت های خودم بیشتر کار کنم ، بیشتر دقت کنم و در این راستا به مربی نیاز دارم ، به کسی که راه و چاه رو بهم نشون بده بنابراین یه دوره ی اصول رفتار رو دارم می گذرونم . من می دونم که ایراد کار از اون جاییه که من خیلی وقت ها اعتراض کردن بلد نیستم ، همچنان سکوت احمقانه رو نجابت معنی می کنم و خیلی مهارت های دیگه ای که باید تو زندگی مشترک بهشون مجهز بود . من می دونم که اگر بنا باشه این زندگی مشترک برقرار بمونه ، من باید روی خودم ، توقعاتم ، باورهام دقت بیشتری کنم . پس به جای اینکه به موجودی حساب بانکی ام فکر کنم یا به جای  اضافه کردن تجملات دست و پا گیر به زندگیم ، آرامش رو انتخاب کردم . من هنوز روی پله ی اول ایستاده ام . خلاصه اینکه برای زندگی مون کمی هم آرامش پس انداز کنیم ... سودش خیلی خیلی خیلی بالاست .

به لیست کارهایی که در دوران بیماری مامان برای خودم انجام دادم یه شهرکتاب گردی و یه خرید یه پیرهن چین چینی از دبنهامز رو هم اضافه کنید . ( راستی آف 50% دبنهامز رو از دست ندین )